حج گزاری چین
حاجیان چین، رفتن به هند یا این که بنگلادش و از آن‌جا، از روش دریایی، هجرت به جده بود. مسیر چین به هند یا این که بنگلادش نیز به باعث سهولت هجرت دریایی، بیشتر از روش دریایی شکل می‌گرفت. مسافت حواله یوان چین چین تا بنگلادش بسته به موافق یا این که مخالف بودن باد و وضعیت دیگر، پانزده تا سی روز به ارتفاع می‌انجامید. حاجیان، گاه ماه‌ها در هند یا این که بنگلادش معطل کشتی‌های جده می‌شدند. در مسافت در میان بندر بنگلادش تا بندر جده، بسته به وضعیت آب و هوا نیز، هجرت فی مابین چهل روز تا پنج ماه ارتفاع میکشید. حاجیان، در حین این مسیر، با یاور شدن با بازرگانان و با استعمال از کشتی‌های تجاری، خویش را به جده می رسانند. ولی در زمان‌هایی، این مسیر دریایی، به سبب ساز اختلاف چین و انگلیس، بوسیله دولت انگلیس، بسته گردیده بود و حاجیان چینی ناچار بودند، با تحمل رنج‌های فراوان، مسیری تازه و زمان بر را در پیش گیرند. شیوه دیگری که حاجیان چینی را به حج می رساند، مسیر زمینی منش ابریشم بود. حاجیان، در‌این مسیر، از سمت شمال چین و عبور از شهرهای آسیای مرکزی زیرا کاشغر،اندیجان، خوجند، سمرقند و بخارا خویش را به سرحدات کشور ایران رسانده، و بعد از گذر کردن از شهرهای سرخس، مشهد، شهر ری، طهران و همدان به کرمانشاه رسیده، و از آن‌جا وارد بغداد گردیده و به یار و همدم کاروان‌های حج به مکه رهسپار می‌شدند. حاجیان، در قسم سلطه پادشاهان سلسله چینگ، یعنی در سال‌های ۱۶۴۴ تا ۱۹۱۱م. ارتقاء یافت اکثری از این حاجیان، عالمان آیین بودند که به علت شناخت با دیگر بلاد اسلامی و منفعت‌گیری از علم ها بقیه کشورها عازم این هجرت می‌شدند.
برچسب: حواله یوان چین،
